QADIN

Qadın …
Yıxdılar...
Divarlardan,daşlardan
tutaraq qalxmaga çalışdı o.
Hər dəfə yıxdılar, sürüdülər
Sağdan sola, soldan sağa
Kürəyində baltalar.
Qanatdılar qaysaqlanmış yarasını.
Qədd qamətini düzəldərək
Qalxdı ayağa yavaş yavaş .
Əllərinin arxasıyla
gözyaşlarını silərək,
"Həyat durduqca duracam "
dedi Qadın.
Onun qəlbi həyatla savaşdaydı.
Çıxdı yola ,yan yörəsinə boylandı
Arzuları düşmüşdü dumana.
Gözyaşları anlatdı ki ,
İnsan ülfətinə ehtiyacı varmış.
Baxdı yollara nigaran- nigaran,
kimsəsiz həyatdan şəfqət axtardı.
Nəhayət,
uzun yolun yolçuluğundan bezib
nə günəş axtardı ,nə nurlu ay.
Nə dəniz, nə də bir həyat
Dünyadan vaxtsız getmək üçün
Qadın özünə gor axtardı..
Yıxmasınlar,
yıxılmasın deyə..
Amansız həyat,
Sən necə qıydın Qadına
Niyə qıydın Qadına..

Bəzən çox darıxarsan

Bəzən çox darıxarsan....
Hər gün ,hər an nəsə olacağını gözləyərsən
Kədərli nəğmə kimi
Özünü axtararsan.
Ömrünün hər çağında ümid edərsən .
Haçansa tapılacaq itmiş baharımız.
Yaşıl çəmənli,lalə çağımız.
Batmış qayıq kimi...
Zaman illəri qucaqlayar ,
illər ayları bağrına basar
Sənsə ...heç özünü qucaqlaya bilmirsən..
Dünyanı ana sanmışdıq.
Dizləri bükülmüş, büzüşmüş halda
Gözləyərsən,
ana bətnində gözlədiyimiz kimi.
Kimsə bizə əllərini uzadacaq....
Biz dogulacayıq,
dünyaya göz açacayıq.
Yenə şans olsa ,
kimsə harayımıza çatsa,
bəlkə yenidən doğulacayıq,
Amma yanılmışdıq.
Hər yanı bürüyüb etirazlar, dalğalar
Yola salır bir birini qoca qarğalar
Biz də qocalırıq yavaş yavaş,
Nə doğula bilirik ,
nə də doğa billik.
Nə qaranlıq dünyadan qurtula bilirik,
Nə də arzularımıza qovuşa .
Bəlkə ona görə darııxır insan...

Elmira Kenan