Öyrətmə

Öyrətmə bu qədər özünə məni,
Öyrət yoxluğuna səssizliyinlə.
Öyrətmə o şirin sözünə məni,
Öyrət tənhalığa sənsizliyinlə...

Öyrət əvvəlki tək, tək yaşamağa,
Səni bir dost kimi görməyə öyrət.
Öyrət həyatımla tək savaşmağa,
Səni sən olmadan sevməyə öyrət...

Öyrədib özünə gedəssən yəqin,
Bu ilk deyil ki, öncə də etdin.
Böyüklük göstərib unutdum, ancaq,
Artıq bağışlamaq çətindən çətin...

Sənin olmamağa budur, alışdım,
İçim sənlə çox küsüb barışdım.
Yenə sənin üçün yaman darıxdım,
Mənə yenə sənlə küsməyi öyrət...

Saçımda əl izin qalıbdır indi,
Bu gün əvəzinə mən tumarladım.
Xəyalın gözümdə canlanır indi,
Səni hiss eyləyib mən xumarlandım...

Yox ol xəyalımdan, çıx yaddaşımdan,
Fikrimi, beynimi özünki etmə.
Ruhunu uzaq tut göz qabağımdan,
Sənlə var olmağı mənə öyrətmə...

Artıq mən öyrədib özümə səni,
Qalacam ağlında bir xəyal kimi.
Öyrədib sən kimi özümə səni,
Qeybə çəkiləcəm yoxmuşam kimi...

Cansu Fəxrəddinqızıшаблоны для dle 11.2